متن زیر محتوای پست فیسبوکی است که به همراه تصویر ترکیبی مربوطه اش٬ در اینجا نیز ضمیمه شده است:

به بهانه سالگرد کشتار زندانیان سیاسی در سال ٬۱۳۶۷ به دستور مستقیم خمینی!

تقدیم به بازماندگان٬ خانواده ها و مادران داغدارِ جانباختگان راه آزادی و کرامت انسانی!

توضیح:

این یکی از چندین سروده ایست که در طی ۳ ماه٬ در یک سلول انفرادی ویژه در زندان اوین٬ در سال ۱۳۶۴ داشته ام (داستان دارد).

از آنجا که من این را روی ملودی برگرفته از آهنگ معروف “Paola 11099” در فیلم «حکومت نظامی State of Siege» اثرِ «میکیس تئودوراکیس»٬ تنظیم کرده و سرودم *٬ بنابراین خودبخود تا حدودی حالت قافیه دار پیدا کرده است. برای همین هم ملزومات قافیه ای و نیز تنگناهای بیانی خودش را دارد.

جمشید – ونکوور
۲۸ آگوست ۲۰۱۷

*  متاْسفانه هنوز موفق نشده ام آهنگ مذکور را با این عکس همراه کنم.
امیدوارم بزودی راهی برای این امر پیدا کنم.

اما یک لینک آهنگ در «YouTube» که در سایتم قرار داده ام را فعلاً میتوانید داشته باشید:
{که آدرس همین صفحه است}

===================

     عاشقانِ صبور… برای دنیایی بهتر

زِ دخمهْ قفس کبوتری
                 افشانده بال خیالش بسوی گذری …
در باد بهاری زِ گُلرهی
                 بنشست در باغ آزادی بر شاخ گُلبرگی …
گفتا با گُل٬  یارم … بنما راز
       بهر چه روی سرخِ تو هست با من هم آواز؟!
گفتا گُل … جانبازم من!  جانباخته … در راه عشق
بشکستم زنجیر پای …        روئیدم زِ خون داغ!
بالِ خیالِ صبح …   زِ زخم اشکِ مرغ شکست
باغِ ستاره ها …       زِ برقِ نگاهش شکفت
 سوزِ زخمش … کینش … شورش … باز…
                 تن شب زِ زَخمِ خنجرِ آوایش درید!
  آزادم … از بندگی٬ در بندم … در دامِ عشق
  سرودم آرمانِ سرخ      بگذشتم … از جانِ خود!
سروده ای از: جمشید فام – اوین ۱۳۶۴